Predstavite svoj grad

Sad mi je palo na pamet da bi bilo lijepo da svi nasi clanovi predstave grad u kojem zive.Samo vas molim da sve sto zelite napisati o svome gradu to uradite u jednom postu.Zato dobro razmislite sta da napisete,nema zurbe
Hvala!

Lazarevac je jedna od 17 beogradskih opština. Ime je dobio 28. juna 1889.(15. juna po starom kalendaru). *Po izjavljenoj želji njegovih stanovnika*, na predlog ministra unutrašnjih dela, kraljevi namesnici u ime Njegovog Veličanstva Kralja Aleksandra Prvog, doneli su odluku o novom imenu do tada bezimene varošice. Te godine je proslavljana 500-godišnjica Kosovskog boja i novo ime je doneto u čast cara Lazara. Lazarevac se prostire 55 kilometara jugozapadno od Beograda u pitomoj šumadijskoj Kolubari, na ravničarsko - brdovitom terenu i to na raskrsnici puteva prema Beogradu, Aranđelovcu, Mladenovcu, Ljigu i Valjevu.

U neposrednoj blizini grada su Ibarska magistrala i pruga Beograd - Bar. Ovaj teren sastoji se od tri doline vremenom nastale duž rečnih tokova Turije, Peštana i Onjega koji se ulivaju u Kolubaru. Nešto dalje su planine Rudnik, Kosmaj, Venčac i Bukulja. Klima je umereno kontinentalna sa prosečnom godišnjom temperaturom vazduha 11,4 0C.

Postoje brojni materijalni dokazi o nastanjenosti ovih krajeva u paleolitu. Arheološka istraživanja su otkrila keramičke predmete vinčanskog tipa. Predmeti pronađeni u Velikim Crljenima i Arapovcu ukazuju na postojanje naselja u bakarnom dobu. U lokalitetu Kalenić - Livade otkriveni su ostaci kuće datovane u 3300 g.p.n.e.

Početkom naše ere ova oblast se nalazila u sastavu rimske imperije. O tome svedoče ostaci rimske vile iz 4. veka n. e. u lokaltetu Crkvine. Kada su Turci osvojili Srbiju ovaj kraj je ušao u sastav Smederevskog sandžaka, kasnije Beogradskog pašaluka.Turski putopisac Evlija Čelebija, prolazeći kroz ove krajeve, pominje sela Trbušnicu, Dudovicu i Čibutkovicu kao gusto naseljena sa dobro obrađenim njivama. Ratovanja Austrije i Turske (1683-1699) dovela su do seobe Srba, među njima i stanovnika ovog kraja, preko Save i Dunava.



Požarevačkim mirom Austrija je pod svoju vlast uzela severnu Srbiju u čiji sastav je ušao i ovaj kraj. Povratak dahija 1799. doneo je strahovladu pa se nekolikoviđenijih knezova 1803. sastalo u manastiru Bogovađa i odlučilo da se digne ustanak. Da bi to sprečili Turci u drugoj polovini 1804. pogube ugledne knezove među kojima kneza Stanoja (Mihailovića) iz Zeoka i Hadži-Ruvima, arhimandrita manastira Bogovađa. U pripremanju ustanka značajnu ulogu su imali pop Ranko Mitrović iz Rudovaca, Aleksa Lazarević iz Šopića, knez Aksentije Miladinović iz Čibutkovice, knez Sima Marković i Milisav Čamxija iz Borka. Jedno vreme sedište Praviteljstujušćeg sovjeta, vrhovnog ustaničkog tela i najvišeg organa vlasti srpske države bilo je u manastiru Bogovađa.



Kada je podignut drugi srpski ustanak mnogi ljudi iz ovog kraja su se borili protiv Turaka, sve do proglašenja nezavisnosti 1878.U prvom svetskom ratu u lazarevačkom kraju je vođena Kolubarska bitka. Od 16. novembra do 15. decembra 1914. godine na mestima Čovki, Vračem brdu, Ćelijskoj i Županjačkoj kosi, kod Šopića, Lazarevca i Konatica, austrougarska vojska je strahovito potučena i za 12 dana proterana iz Srbije. Pobedonosna taktika srpskog vojskovođe vojvode Živojina Mišića, jedinstven primer defanzivno-ofanzivnog manevra, proučava se u vojnim akademijama širom sveta.U kripti crkve Svetog Dimitrija, čija gradnja je otpočela 1938., pohranjene su kosti poginulih u bici - 20000 srpskih i 30000 austro -ugarskih vojnika, što je jednstven primer u svetu. U drugom svetskom ratu Lazarevac i okolina oslobođeni su u septembru 1944.

Drugu polovinu 20. veka obeležava nagli razvoj industrije (rudarstvo i energetika), veliki priliv stanovništva i modernizacija svih oblasti gradskog života.

GRAD BIHAC




Ovo područje je bilo naseljeno već u vrijeme Ilira i Rimljana iako se grad po prvi puta spominje 1260. godine u dokumentu kralja Bela IV.
Ova sjeverozapadna područja bila su granica koja je razdvajala Otomansko carstvo od Austrougarske imperije. Bihać je šarmantni mali gradić smješten na obalama rijeke Une. Grad je prepun kafića koji neizbježno gravitiraju ka prelijepoj rijeci Uni. I više nego vrijedi posjetiti Bihać ili bilo koji grad izgrađen na ovim smaragdnim vodama.
Ovo je neosporno odlično mjesto za odmor ako putujete prema Hrvatskoj obali ili Plitvičkim jezerima koja se nalaze tik preko granice. Ili još bolje, doživite stvarnu magiju ovih voda - ostanite par dana, prošetajte obalama rijeke, otiđite na rafting niz zadivljujuće brzake, ili jednostavno sjedite i slušajte uzbudljivu priču što je priča rijeka u svom žuboru.



Bihać je grad i središte istoimene općine u sjeverozapadnom dijelu Bosne i Hercegovine, te upravni centar Unsko-sanskog kantona. Površina općine je oko 900 km². Do 1995. godine površina općine iznosila je 689 km², da bi, po zaključenju Daytonskog sporazuma, dio prijeratne općine Drvar bio pripojen općini Bihać. Prema popisu iz 1991. godine, općina je brojala 70.732 stanovnika, a prema procjenama, broj stanovnika na dan 30. juni 2007. godine iznosio je 61.035.Sam grad ima 39.195 stanovnika.

Područje Bihaća ima umjereni planinski tip klime koji je raznovrstan zbog uticaja zračnih masa iz susjednih i daljih oblasti. Ljeta su topla i suha, zime hladne, s mnogo padavina. Godišnji prosjek padavina je 1.245 milimetara, a prosječna mjesečna temperatura iznosi 10,8° C, srednja januarska 0,4° C, prosječna julska 21° C.

U toku kalendarske godine oko 80 dana ima temperaturu nižu od nule. Mrazevi se javljaju od oktobra do aprila, a snijeg od novembra do aprila. Magla je karakteristicna za Bihaćko polje, posebno Gorjevac i Dubovsko. Preovladavaju sjeverozapadni i jugoistocni vejtrovi - bura i jugo.

Pedološki pokrivač je raznovrstan. Biljni svijet, takođe, bogat i slojevit. Na bihaćkoj općini srećemo razne vrste životinja, tako da spada među bogatije krajeve BiH kada je u pitanju razvijenost flore i faune.

PODGORICA




ISTORIJA
Podgorica se nalazi na raskrsnici nekoliko značajnih putnih pravaca koji se ovdje slivaju dolinama rijeke Zete, Morače i Cijevne, u kotlini Skadarskog jezera i u blizini Jadranskog mora, u plodnoj ravnici sa povoljnim klimatskim uslovima. Ovaj prostor je još od davnina bio veoma pogodan za formiranje ljudskih naselja. Zato su ovdje naselja postojala još u praistorijsko doba. Najstariji ostaci materijalne kulture na ovom području pripadaju mladjem kamenom dobu. Dalji razvoj omogućio je pojavu organizovanog ljudskog naselja koje će preživjeti mnoge dogadjaje.
U ilirskom razdoblju su na području Zetsko-bjelopavlicke kotline živjeli pripadnici dva ilirska plemena - Labeati i Dokleati, koji su najneposrednije uticali na nastanak ovdašnjih naselja.

Labeati su naseljavali područje od Skadra do današnje Podgorice. Imali su svoju tvrdjavu Meteon, današnji Medun, i razvijenu organizaciju života, posebno vojnu.

I Dokleati su bili nastanjeni u dolini rijeke Zete, te su, zahvaljujući plodnoj ravnici i povoljnom geografskom i saobraćajnom položaju, imali brzi ekonomski uspon. Njihovo najvece naselje bila je Duklja. Grad se nalazio na oko tri kilometra sjeverozapadno od danasnje Podgorice. Urbanistički, Duklja je bila prilagodjena konfiguraciji terena. To je za ono doba bio veliki grad, sa 8-10 hiljada stanovnika, u kome su bila riješena sva osnovna komunalna pitanja. Relativno veliku gustinu naseljenosti, u prostoru koji je imao jedva nešto vise od desetak kilometara u prečniku, uslovili su geografski položaj, povoljni klimatski i ekonomski uslovi i odbrambene pozicije, što je za ta vremena bilo od velikog značaja.

Počev od V vijeka, od dolaska prvih slovenskih i avarskih plemena i početka raspada Rimske imperije, na ovom prostoru se zbivaju mnogi krupni dogadjaji. Prestaju funkcije nekih dotadasnjih utvrdjenja, nastaju novi gradovi. Duklja je porušena. Slovenske skupine koje se doseljavaju, u stalnim borbama sa Vizantijom, teže stvaranju nove države. U svim tim previranjima nastaje novo naselje - Ribnica, koje je ovo ime dobilo, vjerovatno, po rijeci Ribnici uz koju je nastalo. Prvi pomen Ribnice vezuje se za period Nemanjica. Geografski položaj uslovio je i saobraćajni značaj Ribnice, kao raskrsnice glavnih putnih pravaca, preko koje je održavana veza ovih krajeva sa zapadom. Kada su se konačno nastanili u ovim krajevima, Sloveni su, stvarajući novu državu, počeli razvijati svoju kulturu i umjetnost. to je bila kultura koja je odgovarala srednjovjekovnoj crkvi i feudalnoj klasi.

Prvi put se ime Podgorica pominje 1326. godine u jednom sudskom dokumentu Kotorskog arhiva. Podgorica, odnosno ranije Ribnica, bila je ekonomski jaka. Trgovačke veze izmedju Dubrovnika i države Nemanjića, koje su bile veoma razvijene, održavane su putem koji je preko Trebinja i Nikšića vodio za Podgoricu. Pošto se nalazila na najprometnijoj raskrsnici puteva, Podgorica je bila središte veoma živog strujanja roba, trgovaca, kurira i drugih putnika, što je podspješivalo njen razvoj, ekonomsku moć, vojničku snagu i strategijski značaj. Turskom okupacijom Podgorice, 1474. godine, prekinut je ekonomski, kulturni i umjetnički uspon grada. Turci su u Podgorici podigli veliku tvrdjavu i dotadasnje naselje sa veoma razvijenim trgovačkim vezama pretvorili u glavni odbrambeni i napadački bastion prema nepokornim plemenima. Iz tako utvrdjenog grada, sa kulama, kapijama i odbrambenim bedemima, Turci su odolijevali svim napadima.

Na osnovu odluke Berlinskog kongresa 1878. godine, Podgorica je pripojena Crnoj Gori. To je označilo kraj četvorovjekovne osmanlijske okupacije i početak novog razdoblja u razvoju i Podgorice i Crne Gore. Grad se relativno brzo razvija i izrasta u jako tržište. Javljaju se prvi oblici koncetracije kapitala. Godine 1904. osniva se prva značajnija finansijska ustanova-Zetska štedionica, koja će ubrzo prerasti u Podgoričku banku. Izgradjuju se putevi prema svim okolnim gradovima, a 1902. godine Podgorica dobija i prvo značajnije privredno preduzeće-Fabriku duvana.

U periodu izmedju dva rata Podgorica broji oko 13000 stanovnika.

U II svjetskom ratu bombardovana je preko 70 puta i do temelja je razorena. Dala je oko 4100 žrtava, a oslobodjena je 19. decembra 1944. godine.

Pod nazivom Titograd, 13. jula 1946. godine, postaje glavni grad Republike. to je označilo početak novog života. U narednom periodu ostvaren je sveopsti preobražaj grada. Uvećan je materijalni, kadrovski i naučno-tehnički potencijal, snažno se razvilo obrazovanje, osnovane mnoge nove kulturne i zdravstvene institucije, a grad je modernim saobraćajnicama i vazdusnim vezama povezan sa čitavom zemljom i sa inostranstvom. Tako Titograd postaje privredni, društveno-ekonomski i kulturni centar Crne Gore.

Ime Podgorica vraćeno je 2. aprila 1992. godine

Medun Stari grad Medun (Meteon), više utvrdjenje, koje se nalazi na 13. kilometru sjevernoistočno od Podgorice, potiče iz antičkog perioda. Podignut je prvo kao tvrdjava, kasnije kao grad, izmedju IV i III vijeka prije nove ere. Dobro ošuvane zidine utvrdjenja izgradjene su od velikih blokova tesanog kamena, postavljenih u vise redova. Konstrukcija se po solidnosti i srazmjernosti mnogo razlikuje od konstrukcije ostalih, manje značajnih ilirskih gradova.
Sa kulturno-umjetničkog gledišta, vrlo intresantne su dvije nize ukopine u stijeni na putu iz donjeg u gornji grad. Proučavanja upućuju na zaključak da su tu vršeni obredi vezani za kult zmije, koja je kod Ilira predstavljala mitskog pretka. Sjeverno od gornjeg grada nalazi se nekropola. Ona potiče iz Ilirskog perioda, ali nije proučavana.
Rimske legije osvojile su Medun oko 167. godine. tom prilikom u njemu je zarobljen poslednji ilirski kralj Gentije sa porodicom.
Medun još nije dovoljno proučen. Pored toga što je zanimljiv zbog daleke i bogate prošlosti, on predstavlja i objekat veoma značajan za proučavanje svih kulturnih epoha od praistorije do srednjeg vijeka.
U podnožju zidina ovog grada i utvrdjenja, živio je naš poznati književnik, plemenski prvak, crnogorski vojvoda i junak Marko Miljanov. On je u akropoli, pred malom crkvom, i sahranjen.

Duklja Grad Duklja se nalazio oko tri kilometra sjeverozapadno od današnje Podgorice, na ravnom platou izmedju rijeka Zete i Morače. Grad je, za ono doba, bio veliki grad, sa 8-10 hiljada stanovnika u kome su bila riješena sva osnovna komunalna pitanja: vodovod, kanalizacija, ulice.

Rimska vlast u Duklji učvrstila se u I vijeku, kada su grad osvojile rimske legije, poslije dugih borbi sa Ilirima. Rimljani su je naglo uzdigli, pa je ona uskoro postala politicki, kulturni i religiozni centar provincije Prevalis, sa municipijalnim pravima, sto je odlučujuće uticalo i na promjenu strukture stanovništva i na društveno- ekonomske odnose. Dolazak novih žitelja znači otvaranje grada, posebno prema jadranskoj obali.
Razvijaju se trgovinske veze s Italijom, Dalmacijom i istočnim regionima, a kasnije i sa Makedonijom i Grčkom.
Početkom VI vijeka Duklja je doživjela katastrofalalan zemljotres, a 609. godine su je opljačkali i ponovo razorili Avari i Sloveni. Pominje se još dugo, ali se već u 10. vijeku sve česće umjesto staroga javlja novi naziv Zeta.


KULTURA
Podgorica je kulturni centar Crne Gore. Neobični prostori galerija Podgorice, pruzaju jedinstven doživljaj umjetnosti, sliku jednog naroda i njegove kulture. U izložbenim prostorima Podgorice izlažu bardovi crnogorskog slikarstva, a nijesu rijetke i izložbe umjetnika iz inostranstva. Svojevrstan spomenik kulture i umjetničko-izložbeni centar predstavlja Dvorac Petrovića sa starom dvorskom kapelom i Perjaničkim domom. Muzeji grada posjeduju eksponate iz bliže i dalje prošlosti grada, vrijednu arheološku zbirku sa nalazištima u neposrednoj blizini Podgorice. Bogata književna produkcija prepoznatljivih izdavačkih kuća baštini dugu tradiciju pisane riječi.
Podgorica oživi u Decembarskim danima kulture kroz rock-maratone, muzičku tradiciju Podgorice, dane pozorišta, hepeninge, književne večeri, bioskopske mini-festove. Medju kulisnim obrisima grada, u danima FIAT-a, Podgorica postaje poseban scenski ambijent. Podgorica je često pravo poprište kulturnih manifestacija u organizaciji kulturnih centara.

Podgorica je ponosna na svoj pozorišni zivot. CNP, hram kulture, njeguje tradiciju nacionalnog teatra. Brojna gostovanja poznatih svjetskih pozorišnih kuća pronjele su dobar glas crnogorskog nacionalnog pozorišta.Pozorišna slava nije zaobišla ni Gradsko pozorište, poznate po dobrim repertoarima, brojnim nagradama, gostovanjima...

Arheoloska zbirka Crne Gore osnovana je 1961. godine. Zbirka se bavi prikupljanjem, sredjivanjem, stručnim održavanjem, proučavanjem i prezentacijom arheoloskih lokaliteta u Republici i stara se o dijelu pokretnog arheološkog materijala. Značajniji projekti Arheološke zbirke su: "Istraživanje, konzervacija i prezentacija arheološkog lokaliteta "Duklja", "Arheologija basena Skadarskog jezera", "Arheološka karta Crne Gore" (arheološka rekognosticiranja teritorije Crne Gore), "Arheološka istraživanja na prostoru Nacionalnog parka Durmitor" i "Istraživanje paleolitskih staništa u kanjonu Morače". tokom 1997. godine arheološka zbirka treba da se transformiše u centar za arheoloska istrazivanja Crne Gore

Fascinantan galerijski i koncertni prostor u nekadašnjem zimskom dvorcu kralja Nikole I. Dvorac je izgradjen 1891. godine i poklonjen princu Mirku.
Uz dvorac je podignuta i zgrada Perjanickog doma kao i mala dvorska kapela koji su, takodje podredjeni misiji umjetnosti. Od 1. septembra 1984. godine , dvorac je pretvoren u Galeriju umjetnosti nesvrstanih zemalja "Josip Broz Tito". U vrijeme kulturnog zamaha ove institucije, u njenim izlozbenim prostorima priredjivane su brojne izložbe umjetnika Alžira, Indije, Kube, Venecuele, Meksika, Šri Lanke, Bangladeša, Filipina, Ekvadora, Malija, Bolivije, Ugande, Kipra, i dr.
U njenim ateljeima u okviru studijskog boravka radili su umjetnici Indije, Kipra, Angole, Šri Lanke i dr.
Eksponati ove bogate riznice dio su stalne postavke Dvorca na trećem spratu.
Dvorac Petrovića od 1995. godine je u sastavu CENTRA SAVREMENE UMJETNOSTI. Stalna izložbena postavka galerije broji 1500 eksponata. U ovom specificnom galerijskom prostoru izlažu savremeni crnogorski likovni stvaraoci, a česte su i kolektivne i tematske izložbe stvaralaca iz zemlje i inostranstva, kao i izložbe iz muzejskih fondova sa prostora Crne Gore i Jugoslavije.
U sastavu umjetničkog kompleksa Dvorac Petrovića nalaze se i Mini Teatar (namijenjen scenskim projektima specificnog tipa), i Perjanicki Dom jedinstven izložbeno-scenski prostor

Raznovrstan arheoloski materijal sa podrucja danasnjeg polisa prati bogatu istoriju grada od drevnog Birziminijuma do moderne Podgorice. Dekorativne fibule i vrijedan nakit iz doba drevne antike u Muzeju grada, kasna antika Duklje, nekropole na cijim temeljima je izgradjena Podgorica izložena je u Arheološkoj zbirci Crne Gore. Jedinstvena zbirka koja predstavlja crnogorski 19 v., nalazi se na Medunu u Muzeju Marka Miljanova, najznačajnijem memorijalnom muzeju ove vrste. Biljni i životinjski svijet ekološke države Crne Gore predstavljen je u Prirodnjačkom muzeju.

Muzej grada Podgorice
Osnovan je 1950. godine u okviru institucije Muzeji i galerije grada. Muzej obuhvata četiri tematske cjeline: arheološku, etnografsku, istorijsku i kulturno-istorijsku.
Vrijednu zbirku zavičajnog muzeja čine eksponati iz vremena drevne antike, IV vijek prije nove ere, sa nalazišta Donjeg Gostilja, Vujačića Mahale, Duklje... do XX vijeka. Rimske fibule, ilirski nakit, stari novac, predmeti od metala i kosti koji su se koristili u svakednevnom životu ukazuju na nastanbe i uticaje različitih civilizacija i kultura na ovom podrucju.

Navalite...slikama....tekstovima....