Štenečak je teška virusna bolest pasa za koju su vezane dve specifičnosti. Kao prvo trebalo bi joj promeniti naziv, jer ne oboljevaju, kao što se misli, samo štenci , već psi svih dobnih kategorija, a drugo, danas se pojavljuje već vrlo retko.
Uzročnik se unosi u organizam udisanjem virusa kao npr. kod gripa ili preko ustiju izlučevinama bolesnih pasa ili naizgled zdravih, koji šire virus u okolinu. Od manjeg je značaja posredno širenje, opremom, posuđem itd.. Inkubacija, dakle vreme od infekcije do prvih simptoma bolesti najčešće je od 3-6 dana. Budući da je virus panoganotropan proširiće se u organizmu u sve sisteme, probavni, disajni, urogenitalni i nervni. Moguća je i unutarmaternična infekcija plodova te je zbog toga izuzetno bitno da je kuja redovno vakcinisana!
Već nakon nedelju dana od inficiranja sve izlučevine, dakle slina, iskašljica, mokraća i izmet sadrže u sebi virus i takav pas je tada širitelj bolesti. Simptomi su vrlo različitog intenziteta, najdrastičniji su kod štenadi, ali zavisni su od opšte kondicije pasa, starosti, zdravstvenog stanja, organotropizma virusa, imunološkog statusa psa te eventualne sekundarne infekcije bakterijama ili drugim virusima.
Bolest se po pravilu pojavljuje u dvija oblika. Prvi, najčešće s lakšim simptomima poremećaja opšteg stanja s nedostatkom apetita, konjunktivitisom, prolivom i nešto povećanom temperaturom, a druga u kojoj dolazi do težeg poremećaja opšteg stanja, potpunog gubitka apetita i groznicom. U ovoj fazi, zbog sekundarne bakterijske infekcije evidentna je tipična klinička slika s gnojnim iscedkom iz očiju i nosa, jakom upalom ždrela, izrazitim kašljem, teškim disanjem, prolivom, a gravidne kuje će abortirati. Najčešća je greška koju vlasnici čine, da u ovoj prvoj fazi, koja je naravno nespecifična, ne posete veterinara, što je zapravo veliki propust.
Virusne bolesti koje mogu još zakomplicirati ovo teško stanje su parvoviroza, te adeno ili korona infekcije. Najčešći razlog uginuća je dakle prekasni dolazak veterinaru te navedene bakterijske ili virusne superinfekcije.
Postoje također i vrlo specifični klinički oblici bolesti kao nervni oblik, hiperkeratoza nosnog ogledala, i mekuši te degenerativne promene na očima.
Dijagnozu je lako postaviti ukoliko se radi o klasičnim simptomima, no ukoliko su simptomi blaži zbog starijeg doba pacijenta, dobre kondicije i na vrijeme započete antibiotske terapije, samo će vrsni veterinari postaviti sumnju na štenečak. Lečenje je po pravilu teško, dugotrajno i dubiozno, a povoljna prognoza može se dati tek kada pacijent prebrodi drugu fazu bolesti.
Zato vlasnici pasa moraju znati da se protiv štenečaka ne vakciniše zaštitno samo štenad već sve kategorije pasa do kraja života!
daddemma
Uzročnik se unosi u organizam udisanjem virusa kao npr. kod gripa ili preko ustiju izlučevinama bolesnih pasa ili naizgled zdravih, koji šire virus u okolinu. Od manjeg je značaja posredno širenje, opremom, posuđem itd.. Inkubacija, dakle vreme od infekcije do prvih simptoma bolesti najčešće je od 3-6 dana. Budući da je virus panoganotropan proširiće se u organizmu u sve sisteme, probavni, disajni, urogenitalni i nervni. Moguća je i unutarmaternična infekcija plodova te je zbog toga izuzetno bitno da je kuja redovno vakcinisana!
Već nakon nedelju dana od inficiranja sve izlučevine, dakle slina, iskašljica, mokraća i izmet sadrže u sebi virus i takav pas je tada širitelj bolesti. Simptomi su vrlo različitog intenziteta, najdrastičniji su kod štenadi, ali zavisni su od opšte kondicije pasa, starosti, zdravstvenog stanja, organotropizma virusa, imunološkog statusa psa te eventualne sekundarne infekcije bakterijama ili drugim virusima.
Bolest se po pravilu pojavljuje u dvija oblika. Prvi, najčešće s lakšim simptomima poremećaja opšteg stanja s nedostatkom apetita, konjunktivitisom, prolivom i nešto povećanom temperaturom, a druga u kojoj dolazi do težeg poremećaja opšteg stanja, potpunog gubitka apetita i groznicom. U ovoj fazi, zbog sekundarne bakterijske infekcije evidentna je tipična klinička slika s gnojnim iscedkom iz očiju i nosa, jakom upalom ždrela, izrazitim kašljem, teškim disanjem, prolivom, a gravidne kuje će abortirati. Najčešća je greška koju vlasnici čine, da u ovoj prvoj fazi, koja je naravno nespecifična, ne posete veterinara, što je zapravo veliki propust.
Virusne bolesti koje mogu još zakomplicirati ovo teško stanje su parvoviroza, te adeno ili korona infekcije. Najčešći razlog uginuća je dakle prekasni dolazak veterinaru te navedene bakterijske ili virusne superinfekcije.
Postoje također i vrlo specifični klinički oblici bolesti kao nervni oblik, hiperkeratoza nosnog ogledala, i mekuši te degenerativne promene na očima.
Dijagnozu je lako postaviti ukoliko se radi o klasičnim simptomima, no ukoliko su simptomi blaži zbog starijeg doba pacijenta, dobre kondicije i na vrijeme započete antibiotske terapije, samo će vrsni veterinari postaviti sumnju na štenečak. Lečenje je po pravilu teško, dugotrajno i dubiozno, a povoljna prognoza može se dati tek kada pacijent prebrodi drugu fazu bolesti.
Zato vlasnici pasa moraju znati da se protiv štenečaka ne vakciniše zaštitno samo štenad već sve kategorije pasa do kraja života!
daddemma
prva 7 nedelja,druga 10 nedelja i treca 14 nedelja,od 4. meseca besnilo,i posle svake godine jedan put besnilo i ta neka buster ili kako se vec zove (protiv stenecaka macije kuge i jos necega) mada ja moje vakcinisem tek sa 6 meseci protiv besnila!
